kamçi
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kamçi
kamçı, kırbaç. Ayrı ~: çatal meşinli kırbaç, ~ oynatmak: kamçı sallamak, ~ sap: kırbaç sapı, ayağımı at kolumu ~ etip...(d): ayağımı at elimi kırbaç yapıp, ~ tavuş: kırbaç sesi, ~ tazir: kırbaç cezası.